künfəyəkün

<ər.>: künfəyəkün etdirmək – alt-üst etdirmək, darmadağın etdirmək. <Məstəli şah:> Xanım, buyurursunuzmu Pariji künfəyəkün etdirim, altını üstünə çevirtdirim. M. F. A.. Künfəyəkün etmək – alt-üst etmək, darmadağın etmək. <Məşədi:> . . And olsun oğlumun canına, ayda manat bir şahıdan artıq müamilə almamışam. Artıq almışamsa, Allah mənim evim künfəyəkün eyləsin. . Ə. H.. Künfəyəkün olmaq – alt-üst olmaq, darmadağın olmaq; məhv olmaq, dağılmaq. Qərəz, ailə bir neçə ilin içində künfəyəkün oldu. S. Rəh..